Mede door de krapte op de arbeidsmarkt zetten steeds smeer bedrijven een chief happiness officer (CHO) in om het hun werknemers naar de zin te maken.Evelien Veenman is een van deze CHO’s. Ze neemt uitgebreid de tijd voor dit interview. Maar onder één voorwaarde. ‘Het kan zijn dat er straks een medewerker aan mijn bureau staat die mij dringend wil spreken. En sorry, dat gaat voor. Dan praten wij een andere keer verder.’

Dat hoor je niet vaak, maar Veenman is dan ook chief happiness officer. En laten we meteen een paar misverstanden uit de weg ruimen: dat is geen clown die de hele dag vrolijk in het rond springt of ieder dagdeel nieuwe slagroomtaarten laat aanrukken. En het is ook niet iemand die zich alleen maar bezighoudt met leuke uitjes.

Hoewel… die uitjes vormen wel een belangrijk deel van Veenmans takenpakket. Vooral omdat ze streeft naar zoveel mogelijk variatie. ‘We zoeken vooral activiteiten waarin de nadruk ligt op teambuilding. En je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben het gedaan: van een kookworkshop tot een escape room, en van een silent disco tot een training mindful boksen.’

Het belangrijkste is dat mensen zich veilig voelen op hun werk

Goede werksfeer

Echter, voor een chief happiness officer raken die activiteiten niet de kern. ‘Als medewerkers lijden onder een slechte werksfeer, maken gezellige uitjes dat niet goed’, zegt Veenman. ‘Het allerbelangrijkst is dat mensen zich op hun werk veilig voelen, dat ze hun collega’s kunnen vertrouwen en dat hun prestaties worden gewaardeerd. Nu werk ik voor een bedrijf met veel jonge, enthousiaste medewerkers en een uitstekende sfeer. En in de zes jaar dat Experius bestaat, hebben we altijd mensen aangenomen die passen bij onze cultuur, die hun collega’s respecteren. Maar die cultuur moet je natuurlijk wel in stand houden.’

Daarom vindt Veenman het bijvoorbeeld belangrijk dat er zo weinig mogelijk wordt geroddeld. ‘Natuurlijk, helemaal voorkomen doe je dat nooit. Maar als ik mensen hoor klagen over een collega, zal ik altijd iets vragen als: “Heb je die feedback ook met hemzelf gedeeld?” En zelf probeer ik nooit iets negatiefs te zeggen achter iemands rug. Je bent als chief happiness officer toch neutraal, een soort Zwitserland.’

Werkdruk verlagen

Ook onderneemt Veenman acties tegen een te hoog oplopende werkdruk. Hard nodig, vindt ze zelf. ‘Niet alleen heb je als software-ontwikkelaar te maken met klanten, en niet alleen stellen die klanten soms onmogelijke deadlines, er zit ook een risico in het werk zelf. Het programmeren van webshops heeft iets verslavends. Veel van de developers zijn er dan ook heel gepassioneerd mee bezig. Ik probeer ze wat meer afstand te laten nemen: “Jongens, we zijn geen dokters, er gaat niemand dood. Laat het meer los.” Maar die codes zitten vast gebeiteld in hun hoofd. Ze nemen ze mee naar huis en mee naar bed.’ En daar zit volgens haar de angel. ‘Het gaat veel om jonge jongens. Over het algemeen zie je dat ze genoeg bewegen, maar als je dan kijkt hoeveel ze slapen… Vaak gaan ze veel te laat naar bed, en ook in bed liggen ze nog te programmeren. Daarom maken we nu gebruik van een app: Shleep. Die biedt een tijdelijk coachingstraject van ongeveer acht weken met wetenschappelijke informatie over slaap. Als ik met medewerkers praat, krijg ik de indruk dat hij heel goed helpt.’

Vertrouwensband opbouwen

Praten met medewerkers is voor Veenman dus zeer belangrijk. ‘Ik heb voortdurend bila’s en daar neem ik altijd de tijd voor. Je hebt dan de mogelijkheid om echt met mensen de diepte in te gaan en ze werkelijk te helpen. Die rol past bij me. Ooit riep een collega opeens door de kantoortuin: “Het is Moederdag, we gaan een bloemetje kopen voor Evelien.” Erg leuk natuurlijk. Ik zie dat als een groot compliment, een teken dat mensen me echt vertrouwen.’ En Veenman kan veel voor hen betekenen. ‘Een medewerker vond het bijvoorbeeld moeilijk om klanten te spreken aan de telefoon. Dan denk ik met zo iemand mee en probeer ik hem te adviseren: luister naar een ervaren collega, en neem zijn zinnen in jouw eigen gesprek over. Een andere jongen was extreem introvert. In zijn vrije tijd kwam hij weinig het huis uit, en ’s nachts had hij grote moeite om in slaap te komen. Natuurlijk ben ik geen hulpverlener, maar ik kon hem wel overtuigen dat hij zich nergens voor hoefde te schamen. Dat iedereen weleens bang is en verlegen. En dat je daar prima over kunt praten met je familie, en ook hulp kunt vragen aan de huisarts. Het is natuurlijk fantastisch als je merkt dat je zo iemand werkelijk kunt helpen.’

Je bent als chief happiness officer toch neutraal, een soort Zwitserland’

Plezier maken

Chief happiness officer: de term suggereert een verplichting. Iedereen gelukkig. Maar volgens Veenman is dat te ambitieus. ‘Bij Experius hebben we ook een externe coach, iemand bij wie we zes tot acht sessies plannen en daarna nog eventuele losse gesprekken. Die coach helpt me bij het afbakenen van mijn taken, zodat ik me thuis geen zorgen ga maken over mijn werk. Ik kan iemand immers niet gelukkig maken. Alles wat ik kan doen, is de setting creëren waarin dat mogelijk wordt. Dus tijdens mijn werk probeer ik iedereen met zoveel mogelijk plezier te laten werken. Maar om 17.30 uur laat ik dat gewoon weer los.’

Dit artikel verscheen eerder op PW.nl en is geschreven door Peter Passenier